"Pewien wędrowiec szedł sobie drogą zachwycając się krajobrazem i ciesząc się życiem. Nagle zobaczył człowieka, który zgięty wpół dźwigał coś niewyobrażalnie ciężkiego.

- Po co się skazujesz na te męki? – zapytał wędrowiec.

- Haruję i cierpię po to, by moje dzieci i wnuki były szczęśliwe, - odparł człowiek.

Mój pradziad harował i cierpiał przez całe życie, aby mój dziadek był szczęśliwy. Dziadek cierpiał dla ojca, ojciec dla mnie, a ja będę pokutował przez całe swoje życie, by moje dzieci i wnuki zaznały szczęścia.

- A czy był ktoś szczęśliwy w twojej rodzinie? – spytał wędrowiec ostrożnie.

- Nie, ale moje dzieci i wnuki na pewno będą!

– odpowiedział nieszczęśliwy człowiek.

- Analfabeta nie nauczy nikogo czytać, a kret nie wychowa orła! – powiedział wędrowiec,

- Naucz się najpierw sam być szczęśliwy, wówczas zrozumiesz jak uczynić szczęśliwymi swoje dzieci i wnuki. Będzie to najcenniejsze, co możesz im dać”.

Rzeka życia